Bir Köpek Sahibi ve Bir de Köpek.

    

Artık bakamıyordu o köpeğe. Onu her gün dışarıda gezdirmek, bakmak, sevgi göstermek... Ona çok zor geliyordu. Yapabileceği tek bir şey vardı. Köpeğini sokağa bırakacaktı. Başka ne yapabilirdi ki? Artık bakamıyordu bu güzel köpeğe, sokakta köpeği, insanların besleyeceğini düşünüyordu.

    Köpeğini arabaya bindirdi ve sokağın bir köşesinde indirdi. Köpek, sahibinin de inmesini, dili dışarıda ve kuyruğunu sallayarak beklerken, sahibinin arabası uzaklaşıverdi. Köpek neler olduğunu anlayacak kadar zeki değildi. Sahibinin geri geleceğini zannediyordu bu yüzden sokakta bulunduğu yere sindi.

    Karnı acıkmaya başlamıştı. Karşı dükkanı hatırlıyordu, bu sahibiyle beraber hep et aldıkları kasaptı. Oraya doğru koştu. Kasabın sahibi, köpeği tanımıştı ve köpeğe ne olduğunu anlaması da pek uzun sürmedi. Köpeğe birkaç parça et ve kemik verdi, köpek karnını doyurmuştu.

    Köpek, sürekli bu kasaba geldikleri için, kasaptan eve nasıl gidebileceğini biliyordu. Akşama kadar sahibi gelmeyince, canı sıkıldı ve eve doğru yürümeye başladı. Bir saat içinde evin kapısının önündeydi ama kapı açılmıyordu.

    Çok yüksek bir ses ile havlamaya başladı, sahibi sonunda havlamaları duydu ve görmezden gelmeye başladı. Ancak köpek öyle bir havlıyordu ki, artık bu görmezden gelinemezdi. Sahibi, bu havlayan köpeğin, apartmanın kapısı açık kaldığında içeri giren rastgele bir sokak köpeği olduğunu sanmıştı. Kapıyı açtığında, onu gördü. Tüyleri sarı, gözleri siyah, dili dışarıda, kuyruğunu sallayarak ona bakan Cingo'yu. Cingo'nun ona ne kadar sadık olduğunu görünce, onu kucaklayıp eve geri getirdi ve hemen ona bir tabak mama koydu. Bir daha asla Cingo'yu sokağa bırakmaya kalkışmayacaktı.