Sare ve Kardelen

 
İlkokuldan beri yanımda olan en yakın arkadaşlarıma...

Karla kaplı dağlarda, yaylalarda kar üstünü delerek çıkan bu çiçek, ne kadar da güzeldir. Zor şartlarda yetişen, dirençli ve bir o kadar da narin olan kardelendir bu çiçek. Bu kardelenin hikâyesini öğrendiğinizde çok şaşıracaksınız.
 
Bir zamanlar kumral saçlı, çok güzel bir kız vardı. Bir kış, evlerinden biraz ötede olan kardelen bahçesine gitmek istedi. Biraz kardelen toplayıp annesine hediye etmek istiyordu. Annesine gideceğini haber verdi ve hasır sepetini de alıp çıktı.
 
Bahçeye geldiğinde bir sürü bembeyaz kardelenlerle doluydu. Kardelenler renklerinden dolayı, etraflarındaki parlayan karla karışıyordu. Tam ortadaki kardeleni koparmak için elini uzatıp eğilince cılız bir ses duydu. “Lütfen beni koparma çünkü ben narin bir çiçeğim, eğer beni koparırsan canım acır ve ölürüm.”
 
Başını eğdiğinde kardelenin konuştuğunu farketti. “Seni koparmaya çalıştığım için özür dilerim, bunun canını yaktığını bilmiyordum,” dedi. “Arkadaş olmaya ne dersin?”
 
“İsmin ne?”
“Benim ismim Kardelen.”
“Benimki de Sare.”
“Tanıştığıma memnun oldum Sare.”
“Bahar geliyor, bahar mevsiminde de burada olacak mısın?”
“Elbette.”

Bahar geldi. Sare, kardelen bahçesine gitti. Ancak, kardelen bahçesinin ortasında tanıştığı kardelen yoktu. Sare hemen oraya koştu. Yaklaştığında, orada minik bir filiz olduğunu fark etti. “Yoksa biri kardeleni kopardı mı?”
 
Sonra, sepetindeki suyu filizin üstüne döktü. Tam 2 hafta boyunca her gün bahçeye gitti. Filiz günler geçtikçe daha da büyüyordu. Mart ayının sonlarına doğru umudu geri geldi. Filiz büyümüş ve bir kardelen olmuştu. “Kardelen?” dedi Sare mutlulukla.
 
Gene aynı cılız sesi duydu ama ses tonu biraz daha farklıydı. “Sare?” Sare mutlulukla kahkaha attı. “Annem senden bahsetmişti, seni çok seviyordu.”
 
“Yoksa annen soldu mu?”
“Bir tane çocuk geldi ve annemi kopardı. Neyse ki annem çoktan benim tohumlarımı toprağa bırakmıştı. Eğer sen beni sulamasaydın belki de hiç büyüyemeyecektim.”
 

Sare, Kardelen koparıldığı için çok üzgündü. Ama en azından yeni bir arkadaşı vardı.
 
“Peki senin ismini ben koyabilir miyim?”
“Tabii ki de!”
“O zaman senin ismin Nida olsun.”
Sare ve Nida, uzun yıllar boyunca arkadaş olarak kaldılar.